Als je mensen ontmoet die hun werk met liefde doen, zoals badjassen maken
In het voorjaar stelde wever Metin me voor aan Nazmiye en haar man Veli. “Ze maken badjassen”, zei Metin erbij. Ze hebben een klein naaiatelier in hetzelfde dorp als Metin.
Een nieuwe collectie badjassen stond al een poos op mijn verlanglijst.
Een jaar eerder was ik bij verschillende naaiateliers geweest om te praten. Dat waren een soort fabrieken waar rijen jonge vrouwen (en een paar jonge mannen) zwijgend aan het werk zaten achter ratelende naaimachines.
Erg gelukkig zagen ze er niet uit.
De eigenaar was vooral bezig met geld verdienen, merkte ik
Wat een verschil met Nazmiye en Veli. Zij hebben een klein atelier waar de sfeer ontspannen is.
Ik laat ze een proefexemplaar van de badjas zien. Ze pakken het vast en laten het stiksel tussen hun vingers glijden. Van capuchon tot achterpand, van schoudernaad tot mouweinde. En natuurlijk de zakken en de ceintuur. Ze hummen belangstellend.
Ik zie het meteen als mensen plezier in hun werk hebben; hun gezicht wordt zacht en ogen glimmen als ze er over vertellen
“We snijden elk stuk stof apart,” vertelt Veli. “We leggen niet alle stukken stof op elkaar om een stapel in één keer te knippen, want dan krijg je een foutmarge. Het is erg belangrijk dat de te hechten panden en mouwen van de badjassen precies met elkaar samenvallen. De zoom houden we aan op 3 cm. We naaien niet alles slechts met zigzagsteken aan elkaar, want dan kunnen naden na vaak wassen opengaan of rafelen. Om het stiksel van de badjassen goed te krijgen, naaien we elke naad vier keer. Vervolgens worden de naden weggewerkt achter biesjes. Dat alles verhoogt de duurzaamheid.”
Nazmiye vult aan: “Degene die deze badjas koopt, kan er gemakkelijk 10 jaar mee doen”
Als ik wil weggaan doet Veli een suggestie voor de manchet om de mouw mooier te laten vallen. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.
Enkele maanden later heb ik de badjassen binnen. Ik ben erg tevreden met het resultaat. Wil jij de badjassen ook bekijken? Dan kan dat hier: