Net nieuwe handdoeken gekocht? Geweldig! Voordat je ze gebruikt, is het belangrijk om ze goed te wassen. Dit verlengt niet alleen hun levensduur, maar maakt ze ook zachter en verbetert hun absorptievermogen. Hieronder lees je hoe je handdoeken voor de eerste keer wassen kunt en geef ik wat persoonlijke tips. Let op: dit zijn algemene […]
De modellen kijken me verwaand aan vanaf de website. Ik scrol nog wat verder. De Istanbulse fotograaf heeft me een link doorgestuurd van een flashy modellenbureau. Of ik even een keuze wil maken. Ik heb echt geen idee. Ze zien er allemaal perfect uit. Eigenlijk té. Hoe kan ik tussen ze kiezen? Gelukkig schiet me […]
Ruim 10 jaar geleden begonnen we onze zoektocht naar duurzame hamamdoeken. Wij geloofden heilig in bamboegaren. Daarna maakten we ze ook van biologisch katoen.
Ik dacht dat we goed bezig waren. Want bamboe en biokatoen zijn duurzaam, toch?
Maar steeds vaker begon een stemmetje in mijn hoofd te zeuren. Want bamboe groeit ver weg, helemaal in de binnenlanden van China. Dus hoe het wordt gemaakt kan ik niet controleren.
Lang vertrouwde ik op het Oeko-Tex duurzaamheidscertificaat dat ik op de zakken bamboegaren zag staan, maar dat zegt alleen iets over het eindproduct.
Niet over het productieproces.
En biokatoen dan?
Op een dag kreeg ik een speciaal verzoek, waar het voortbestaan van oude hamamdoek-weverijen vanaf hing. Het verzoek kwam van Aydin, een dorpsgenoot van onze huiswever Metin.
Voor Aydin heb ik groot respect. Hoewel hij alleen de lagere school afmaakte, dicht ik hem grote wiskundige kwaliteiten toe. Aydin bedenkt namelijk weefpatronen – gewoon in zijn hoofd.
Voor Aydin heb ik groot respect. Hoewel hij alleen de lagere school afmaakte, dicht ik hem grote wiskundige kwaliteiten toe. Aydin bedenkt namelijk weefpatronen – gewoon in zijn hoofd.
Wáánzinnig knap vind ik dat
Veel webwinkels verkopen fouta‘s. Fouta’s lijken opvallend veel op hamamdoeken (of is het nou hamam handdoeken?) Anderen noemen ze pestemal of peshtamal.
Is het allemaal hetzelfde? Of is een fouta iets anders dan een hammam handdoek?
Nog niet zo lang geleden begreep ik er óók niet veel van.
Al enkele jaren verkoopt Happy Towels badjassen. De meeste dragers zijn vol lof. Maar best vaak kreeg ik één terug.
Soms met een handgeschreven briefje:
De stof is lekker zacht,
de afwerking prachtig,
maar hij past helaas niet.
Heb jij eens dit soort gênante cadeaus gekregen?
– een gulle cadeaubon van een failliete winkelketen (zoals de BCC)
– twee paar nette donkerblauwe sokken, en dat al 7 jaar op een rij
– een boek van een schrijver die de gever het einde vindt, maar jou niet kan bekoren
– een flitsende Halloween-outfit…. als Sinterklaas-cadeau
– een dikke pot anti-rimpelcrème terwijl je net 16 geworden bent
– een zelfdiagnoseboek over narcisme of borderline (huh?)
– het nieuwe kookboek van Ottolenghi als je elleboogmacaroni al best exotisch vindt
Hoera! De herfstblaadjes vallen en binnen draaien we de verwarming een streepje hoger. Je ruikt het al: geuren van dampende stoofpotjes en kruidige soepen banen zich een weg door je huis. Dat is mijn ideale herfst. Of ontbreekt er iets? Keukenhanddoeken bijvoorbeeld?
Hoe viert onze wever de herfst?
Ik vraag onze wever naar zijn herfst. Want ook in zijn Turkse dorp daalt de temperatuur flink en vallen blaadjes van de bomen. Hij lacht en vertelt over de knetterende houtkachel, gepofte kastanjes en een grote mok dampende Sahlep.
Kijk, hij weet wat gezelligheid is.
In een oude bazaar in Turkije, te midden van ambachtelijke koperslagers, vond ik de perfecte hamamschaaltjes. Glimmend brons en mooi bewerkt. Het was een zoektocht voor een speciale bestelling, en elke keer als ik zo’n reis maak, bedenk ik wat een bijzondere avonturen ik beleef.
Mijn telefoon gaat. “Wat is de vraag? Of ik ook aan bedrijven lever?” Mijn antwoord daarop is hartgrondig “ja”. Veel bedrijven zoeken een manier om hun medewerkers te bedanken, en dat doen ze soms met een cadeau dat ze geven voor de zomervakantie of in december. Die waardering, die wens om iets bijzonders te geven, daar hou ik van. Ik vind het mooi om te weten dat Happy Towels een deel van die dankbaarheid mag zijn.
Elke keer als ik thuiskom van vakantie, valt ’t me op hoeveel spullen ik heb. En dat terwijl ik net wekenlang uit een koffer heb geleefd. Zowel fysiek als geestelijk ‘lichtgewicht’ heb gereisd.
Dan realiseer ik me dat je niet veel nodig hebt om te leven, laat staan om gelukkig te zijn. Dit bracht me op een idee.
Wat als ik probeer de eenvoud en vrijheid van vakantie te brengen in mijn dagelijkse leven?
Dus begon ik met wat ik ‘lichtgewicht leven’ noem.
Bij lichtgewicht leven draait het allemaal om minder.
Wakker worden met vogelgeluiden, het geritsel van bladeren of gekabbel van een rivier. Dáár kan ik echt naar uitkijken.
He-le-maal niets hoeven.
Geen vergaderingen, memo’s, e-mails of andere verplichtingen.
En vooral géén wekker.
Heb je wel eens gehoord van ‘upcyclen’? Qua duurzaam is het hélémaal het einde, heb ik gehoord.
Met trots kan ik zeggen dat wij sinds kort hamamdoeken van upcycled garen hebben. Dit was een intrigerend idee van wever Metin uit Turkije, met wie ik al tien jaar samenwerk.
Een mooiere wereld
Mijn doel is om met Happy Towels de wereld een stukje mooier maken. Daarom produceren we fairtrade, met respect voor de natuur en met ‘social return’ – we investeren terug in de regio waar de doeken geproduceerd worden. Een lijn met upcycled hamamdoeken past in mijn reis naar een betere wereld.
Laatst sprak ik een hippe vriendin uit Istanbul die goddelijk kan bakken. Feyza heet ze. Feyza vroeg hoe het gaat met Happy Towels. Ik antwoordde met volle mond dat ’t goed gaat, maar dat mijn gastendoekjes tot mijn teleurstelling niet zo in trek zijn.
Happy Towels steunt een goed doel in Turkije dat studiebeurzen geeft aan meisjes uit arme gezinnen.
Deze brief is geschreven door een van die meisjes.
In het laatste schooljaar kregen we ons eindrapport.
De meesten waren geslaagd. Ik kreeg een speciale vermelding om mijn hoge cijfers.
Maar ik had er niets aan.
Ik was 14 en moest gaan werken
Ik woon mij leven lang in Buldan, een groen dorp in Turkije, gelegen in de bergen. Ons dorp staat bekend om de vele hamamdoek-weverijen. In mijn jeugd hoorde je overal het geklepper van weefgetouwen. Dat geluid weergalmde in de straten. En overal hingen bossen garen en gekleurde hamamdoeken te drogen.
In het voorjaar stelde wever Metin me voor aan Nazmiye en haar man Veli. “Ze maken badjassen”, zei Metin erbij. Ze hebben een klein naaiatelier in hetzelfde dorp als Metin.
Een nieuwe collectie badjassen stond al een poos op mijn verlanglijst.
Een jaar eerder was ik bij verschillende naaiateliers geweest om te praten. Dat waren grote hallen waar rijen jonge vrouwen en een paar jonge mannen, zwijgend aan het werk zaten achter hun ratelende naaimachine.
Erg gelukkig zagen ze er niet uit
Happy Towels Happy Towels steunt een Goed Doel. Dat kan omdat Happy Towels bespaart op dure tussenhandelaren. Dat scheelt mooi een hoop geld.
Per verkochte hamamdoek schenken we aan een lokaal project in Turkije. Dit project heet: ‘Papa laat me naar school gaan’ ).
Zoals alle goede doelen heeft dit Goede Doel – ik zeg het maar gewoon – een gladde website met zielige foto’s.
Ik viel er metéén voor.
Op zoek naar een cadeau voor iemand die gaat backpacken? Lees dan verder.
Ik (Cor van Happy Towels) sprak met Evianne, die na haar wereldreis door Zuid-Amerika aanstekelijk enthousiast was over haar Happy Towel. Zó aanstekelijk dat ik ’t heb opgeschreven.
Eindelijk kon ik ’s ochtends douchen
Ik wist niet wat een hamamdoek was totdat mijn collega’s me een Happy Towels hamamdoek gaven. Ik nam de handdoek mee op mijn reis door Zuid-Amerika en heb er geen moment spijt van gehad!
We gebruiken allemaal geweven stoffen: de zachte handdoek waarmee je je afdroogt, de waterdichte jas die je aantrekt bij slecht weer, of het lange gordijn dat golft in de wind. Allemaal geweven. En soms hebben ze een bijzonder weefpatroon.
Maar sinds ik erop let zie ik steeds minder mooie patronen. Ik zie vooral saaie weefpatronen om me heen, zoals de zogeheten platbinding, die is boven-onder-boven-onder geweven.
Saai!
Maar ja, dit patroon is het snelste en goedkoopste om te weven. Ideaal voor Fast Fashion. In Turkije noemen ze het ‘bez’. Behalve platbinding betekent dit woord ook: dweil. Een toepasselijke benaming.
Of je een fashion-statement wilt maken, of je zoekt een cadeautje voor jezelf, het vinden van de juiste hamamdoek kan best lastig zijn. Met deze tips kun je een hamamdoek kopen waar je járen plezier van hebt.
Waarschuwing: nadat je dit hebt gelezen, loop je de kans dat je je kleding beschadigt – gewoon uit nieuwsgierigheid. (Dat is mij al meerdere keren overkomen.) Deze blog ‘ontrafelt’ de geheimen van katoengaren. Sinds ik dit allemaal weet, trek ik overal draadjes uit. En nu heb ik overal ladders in mijn kleding. En scheuren. En […]
Veel hamamdoeken zijn handgeweven. Dat lees ik vaak bij webwinkels. Ik moet daar ongelovig van grijnzen. Typisch marketingpraat.
Het klinkt wél ambachtelijk, dat handgeweef. Lekker puur natuur en authentiek.
In de sauna is in het restaurant het dragen van een badjas verplicht. Als je geen misser wil kopen, heb ik hier wat tips.
10 tips voor het kiezen van een geschikte badjas voor de sauna
Wanneer je op zoek bent naar de perfecte badjas voor jouw sauna-ervaring, zijn er enkele dingen waar je op moet letten. Hier zijn enkele tips om de juiste badjas te kiezen voor de sauna.
Regelmatig krijg ik vragen over hoe je het beste een hamamdoek wassen kunt. Daarom geef ik 11 praktische tips over hamamdoek wassen, waarmee je ‘m jarenlang mooi houdt.
Tip 1: twaalf uur weken voor eerste gebruik
Het is aan te raden je hamamdoek vóór eerste gebruik twaalf uur te laten weken in koud water. Dat is om de vezels in vorm te laten komen. De vezels hebben ’t tijdens het weven flink te verduren. Alsof ze zware rek-en-strek-oefeningen moeten doen. Door het weken ontspannen ze, en krijgen ze hun absorptiecapaciteit terug. Bovendien voorkom je dat je hamamdoek erg krimpt.
Tip 2: Hamamdoek wassen – temperatuur
Happy Towels steunt een Goed Doel. Dat kan omdat Happy Towels bespaart op dure tussenhandelaren. Dat scheelt mooi een hoop geld.
Een deel van elke verkochte hamamdoek schenken we aan een lokaal project in Turkije. Dit project heet: ‘Papa laat me naar school gaan’.
Zoals alle goede doelen heeft dit Goede Doel – ik zeg het maar gewoon – een gladde website met zielige foto’s.
Ik viel er metéén voor.
Ja ja, ik weet het:
Happy Towels hééft al eigenzinnige kleuren
Ze zijn óók langer dan normaal (ongeveer 210 cm)
Én het materiaal is anders (60 procent bamboe, de rest is katoen)
Maar het dessin is misschien wat gewoontjes: een subtiel weefpatroon. Gewoon klassiek. De reden dat ik dit zeg, is Aydin.
Ik ontmoet Aydin een jaar geleden. Ik weet het nog goed; het is marktdag in Buldan, het dorp van mijn wever. Donderdag is de enige dag dat het dorp bruist.
Bijna gaat ’t mis. De vrachtwagen met de nieuwe Happy Towels wordt tegengehouden bij de Nederlandse grens. Een douane-beambte bekijkt de papieren, en beweert dat de vrachtwagen trainingspakken vervoert.
Trainingspakken? Voor Happy Towels??
De wever van Happy Towels (Metin heet hij) heeft maandenlang geweven. Nieuwe kleuren, nieuwe dessins, nieuwe materialen. Als alle hamamdoeken eindelijk af zijn, brengt hij ze naar een transporteur. Die brengt ze naar Nederland.
Dit is niet persé een blog bedoeld voor taalpuristen. Nou ja, misschien toch wel. Dan ben ik er één.
Toen ik pas begon, had ik het over ‘hamam handdoeken’. Mijn website stond vol met die term. Een paar maanden later ontdekte ik dat niemand mijn webwinkeltje bezocht. De enige bezoekers waren ikzelf
en…
(ik durf het bijna niet te zeggen)
Zoals je weet, steunt Happy Towels een goed doel: studiebeurzen voor arme meisjes in West Turkije. Een deel van de opbrengst van Happy Towels gaat daar naartoe.
Want vaak gaan meisjes daar op hun 14e van school. Omdat hun ouders arm zijn. Ook hebben veel ouders traditionele ideeën over de toekomst van hun dochter.
Zelfs als hun dochter de beste is van de klas
Happy Towels zijn het resultaat van een ‘bijzondere’ samenwerking. Tussen de Turkse wever Metin en de Nederlandse Cor.
Natuurlijk bijzonder plezierig voor Cor. Maar eh… hoe is dat voor Metin? In deze video vertelt Metin zijn kant van het verhaal. En daar komt Cor niet zo…
Nou ja, kijk zelf maar.
Spoiler alert
De wever van Happy Towels legt er nauwkeurig de vinger op: bepaalde kanten van Cor’s persoonlijkheid zijn…
eh… hoe zal ik het zeggen…
Het verfprocédé was zó geheim dat we doeken ophingen tegen inkijk. Zo konden de buren niet zien waarvan we de verfstoffen maakten.
De hamamdoeken van Happy Towels worden geweven in een familiebedrijf. Al 100 jaar.
Dat had Metin me zelf verteld.
De laatste keer dat ik de familie bezoek, spreek ik met zijn moeder over vroeger.
Uw opa was met weven begonnen, toch?, open ik het gesprek.
Vraag een local naar welke hamam locals gaan. Als die het niet weet, vraag het een ander. Vermijd de toeristenhamams, tenzij je een belachelijk dure Disney-variant van de hamam-experience wilt.
De meeste hamams hebben gescheiden ruimtes voor mannen en vrouwen. Of er zijn vaste tijden voor women-only of men-only. Check het even.
Zo ziet een hamam er van binnen uit: hamam-doorsnede: waar komen hamamdoeken vandaan?
Een hamam bestaat uit drie delen. (1) Een grote vierkante ruimte als je binnenkomt, met rustbankjes rond een sierfontein. Boven langs de kant is een galerij met kleine kleedkamers. (2) Achter deze vierkante ruimte zit een tussenruimte met wc’s. (3) In de ruimte helemaal achterin is waar je wezen moet: de grote ronde stoomruimte met verwarmd ligplateau en marmeren wasbakken langs de muur. Deze ruimte is overkoepeld, zodat het warm blijft in de winter en niet ondragelijk heet wordt in de zomer.
Ken je dat? Je komt aan op het strand. Je zoekt een plekje en je spreidt je hamamdoek zorgvuldig uit. Maar zodra je ontspannen wilt gaan liggen, blijkt je handdoek nét te kort. Het is toch echt het grootste badlaken uit je kast, maar je past er onmogelijk met je hoofd én je voeten op.
Zoals je weet, steunt Happy Towels een goed doel. Maar hoe goed is dat doel nou precies? Om daar meer over te weten, bezocht ik het regionale kantoor in de stad Denizli. Ik sprak met de voorzitter van de vereniging, en vroeg haar honderduit. Voldaan over de antwoorden verliet ik na een uurtje het kantoor.
Later zag ik dat ze háár weergave van ons gesprek in het Turks op Facebook had gezet.
Ehm…
Jarenlang ging ik op vakantie met een zware koffer. Dat heeft nadelen. Tegenwoordig moet je bij de meeste luchtvaartmaatschappijen bijbetalen voor ruimbagage. Heen én terug.
En is het vliegtuig eindelijk geland, dan moet je bij de bagageband eindeloos op je koffer wachten. Soms wel een uur. Dat uur gaat af van je kostbare vakantietijd.
En op de terugweg sta je een uur láter onder je eigen douche.
